شهروند خبرنگار نشریه طی ارسال یک یادداشت ودرخواست انتشار آن از مردم خواست در انتخابات شرکت کنند

یک شهروند که نخواست نامش فاش شوددر یادداشتی ارسالی  به دفتر نشریه از مردم ایران خواست توجهی به خارج از مرزها وتحولات پشت مرزهای ایران داشته باشند که در ادامه می پردازیم به محتوای یادداشت:

بسم الله الرحمن الرحیم

🌹خطاب به همه‌ی ایرانیان…🌹

پُشت مرزهای شرقی کشورمان، ‌گروههای مسلح تروریستیِ ضدایرانی، از جمله:

القاعده، طالبان، جندلله،‌ جیش‌العدل، جیش محمد، شبکه حقانی، حرکت انصار، اتحاد الجهادی الاسلامی و غیره – با هزاران نیرو مستقر هستند.

در کنار آنها – به مدد دلارهای عربستان سعودی – زنجیره‌ای از مدارس وهابی در «مناطق قبیله‌ای فدرال پاکستان» و نواحی مرزی ایران تاسیس شده که سالهاست با هدف مشخص «شیعه کُشی» هزاران کودک و نوجوان محروم این مناطق را شستشوی مغزی می‌دهند، آلوده به تنفر و کینه‌ی فرقه‌ای می‌کنند و برای «جهاد با رافضیها(شیعیان)» آماده می‌سازند.

پُشت مرزهای غربی کشور نیز -از شمال تا جنوب- صدها سلول‌ تروریسیِ فعال و خفته وجود دارد: از داعش گرفته تا جبهه‌النصره، سازمان رجوی، پژاک و گروه‌ الاحوازی و … که هریک با هدفِ:

استیلای ایدئولوژیک یا فرقه‌ای یا قومی، ایجاد خلافت، دستیابی به منابع ایران، تغییر نقشه‌ی سیاسی منطقه فعالیت می‌کنند یا در انتظار نشسته‌اند.

ما ایرانیان باید بطور جدی از خود بپرسیم

به چه علت از دهه‌های گذشته تا کنون، این گروههای تروریسی موفق شده‌اند مناطق وسیعی از سرزمینهای همسایه را تسخیر کنند و در آنجا جاخوش کنند، ولی پشت دیوارهای مرزی ایرانمان متوقف شده‌اند؟

چرا گروه طالبان از شرق افغانستان تا انتهای هرات را به سرعت آلوده کرده‌است و به پاکستان و برخی مناطق آسیای مرکزی نیز نقب می‌زند، ولی پشت مرز ما به سد نفوذناپذیر می‌خورد؟

چرا جندالله و گروههای هم‌مسلک‌ آن در ایالت بلوچستان پاکستان جولان می‌دهند، ولی از جذب نیرو و گستاخی در بلوچستان و سیستانِ ایران ناتوان هستند؟

چرا داعش از شرق عراق تا قلب سوریه نفوذ می‌کند، ولی قادر به نفوذ فیزیکی و ایدئولوژیک در ایران نمی‌شود؟

شاید عوامل تاثیرگذار گوناگونی در پاسخ این پرسشها وجود داشته باشند، از ریشه‌های عمیق فرهنگی و همبستگی ملی و رشد فرهنگی و … ولی به یقین یکی از مهمترین علتهای ناکامی دشمنان ایران از اجرای نقشه‌هایشان و اینکه ایران، جولانگاه این گروههای وحشی نشده، این است که،

ایران برخلاف کشورهای پیرامون دارای یک حکومت مرکزی منسجم و مقتدر است که توانسته ولو با هزینه‌ی فراوان یک سد نامریی در برابر نفوذ ایدئولوژیک این گروهها و یک سد نظامی در برابر نفوذ فیزیکی آنها بنا سازد.

افکار عمومی ایران -که بیش‌ از حد از حقایق منطقه و از موقعیت خود در آن غافل به نظر می‌رسد- باید به این امر آگاه باشد که:

تضعیف این «قدرت مرکزی» یعنی شکستنِ این سدها و جاری شدن سیل گروههای خونخوار تکفیری و تجزیه‌طلب در سراسر کشور.

این حقیقت انکارناپذیر منطقه است‌ که غفلت از آن موجب تکرار تجربه‌ی افغانستان، عراق، سوریه، لیبی، چاد، مالی و برخی دیگر از کشورها خواهد شد‌.

به ویژه اینکه دشمنان منطقه‌ای با محوریت عربستان سعودی و اسراییل و با همراهی دولت آمریکا- این بار تمام منابع مالی و لجستیکی خود را برای اطمینان حاصل کردن از فروپاشی همیشگی شیرازه‌ی ایران به کار خواهند گرفت‌.

در نتیجه، افکار عمومی باید پذیرای این حقیقت باشد که در این منطقه و در بستر ژئوپولیتیک کنونی، جامعه‌ی مدنی ایران، فرصتِ هیجان‌زدگی و رفتارهای احساسی را ندارد.

این صحنه دیگر مجالِ سعی و خطا، پیروی از گروههای سطحی و فانتزی مانند ری‌استارت و شبه‌رسانه‌هایی مانند منوتو و گوناز و سعودی‌اینترنشنال، شعارهای مغرضانه علیه نیروهای مسلح کشورمان، تجمعهای تلگرامی و هدایت‌شده، پیروی از دستورالعملهای التهاب‌آفرین از سوی افراد بی‌هویت و مراکز ناشناس، تخریب زیرساختها و دویدن به دنبال نوستالژی رضا شاه را نمی‌دهد.

هیچکدام از ما کور نیستیم و همگی مشکلات را می‌بینیم. ولی مواظب باشیم کشور عزیزمان پایمال سعودیها و اسراییلیها و آمریکاییها و ترکیه‌ایها نشود.

مواظب باشیم آنچه را که داریم، به پای نداشته هایمان قربانی نکنیم. اعتراض نباید باعث ویرانی وطن باستانی ما، ایرانمان گردد.

و بدانیم دود ناامنی چشم همه‌مان را کور خواهد کرد. داعش و النصره ساتور بدست وارد ایران خواهندشد و نه به شیعه و نه به سنی، نه به فارس‌زبان، نه به کرد‌زبان، نه به ترک‌زبان و نه به دیگران رحم نخواهند کرد!

آنها با نهایت نفرتشان فقط و فقط یک چیز می‌خواهند: نسل‌کشی تمامی ایرانیان.

برای تاکید بر اهمیت حفظ همبستگی و امنیت فراگیر و خدشه ناپذیر وطن همواره هوشیار باشیم.

پاینده باد ایران