ایرانیان باستان، رسم تقسیم زمان را به هفت روز هفته نداشتند و شاید تعطیلات آخر هفته  هم نبود! به همین دلیل سال، به دوازده ماه تقسیم می‌شد و هر ماه هم بی‌کم‌ و‌کاست ۳۰ روز داشت؛ لذا در پایان هر سال، برای تصحیح گاه‌شماری خورشیدی، خمسه مسترقه ( پنج روز به ۳۶۰ روز  دوازده ماه سال) اضافه می‌کردند.

این روزها که تعطیلات نوروزی سال ۱۴۰۲ به پایان رسیده و تعطیلات شهادت امام علی است، به عنوان کسی که ارتباطات متعدد بین المللی رسمی، حقوقی، اداری و گاهی بانکی با خارج از کشور دارد، چیزی به سود توسعه و پیشرفت ایران وایرانیان، به نظرم رسید که با شما به اشتراک می‌گذارم:

دوشنبه، در اکثر کشورهای جهان روز اول هفته است. روز شنبه که در ایران، روز اول هفته است، در غرب همراه روز یکشنبه تعطیل است. بنا بر این، ما ایرانیان در وضع کنونی، در یک هفته هفت روزه، از جهت تعامل جهانی چهار روزش را از دست می‌دهیم. پنجشنبه و جمعه را که تعطیلات آخر هفته است و ما تعطیل هستیم و شنبه و یکشنبه را غربی‌ها تعطیل‌اند. ما در هفت روز هفته، فقط سه روز کاری مشترک با جهان غرب داریم!

برای رهایی از این معضل، دو راه حل بی‌هزینه به نظر من می‌رسد:

اول؛ با توجه به اینکه ایران، اغلب در تعیین اعیاد فطر و قربان و… با کشورهای دیگر مسلمان اختلاف دارد و هیچ نفعی هم از آن عاید ایران نمی‌شود، در نوروز امسال، روز جمعه را دو روز ببرند جلوتر که از آن پس، همیشه جمعه ما از نظر بین‌المللی بشود یکشنبه دیگران و بنابراین ما که پنجشنبه و جمعه تعطیلیم، روزهای تعطیل‌مان عیناً همان روزهای تعطیل جهانیان و پنج روز کاری‌مان هم همان روزهای کاری جهانیان باشد.

دوم؛ اگر به هر دلیلی با این حرکت رهایی‌بخش موافقت نمی‌شود، دست کم به جای اینکه تعطیلات آخر هفته ما پنجشنبه و جمعه باشد و اینها تعطیل شود، جمعه و شنبه را تعطیل کنیم تا حداقل یک روز دیگر در هفته به روز کاری ایران معادل اروپا و آمریکای شمالی و اکثر مردم جهان افزوده شود.

به راستی تعداد روزهای تعطیل ما زیاد است و بدتر از همه اینکه تعطیلات ما اغلب در دیگر کشورهای جهان حتی در دبگر کشورهای مسلمان ، تعطیل نیست. باید در راستای توسعه پایدار با جهان هماهنگ‌ شویم.